آرشیو دسته بندی: پنداشت‌های من

نامه وداع گابریل گارسیا مارکز (Gabriel García Márquez)   گابريل گارسيا ماركز (Gabriel García Márquez)، نويسنده‌ی بزرگ معاصر آمريكای لاتين، به‌واسطه‌ی عوارضی در مزاج و سلامتی‌اش (ابتلا به سرطان لنفاوی) با زندگی اجتماعيش خداحافظی كرده است. می‌گویند او پس از اعلان‌ رسمی و تأييد خبر بيماری‌اش، اين ‌متن را به‌عنوان وداع نوشته است.     […]

خلاقیت، فاقد زمان است   خلاقیت متعلق به کسی یا چیزی نیست…. خلاقیت در زمان، به صورت خلق شدن و بیرون آمدن چیزی از دل چیزی دیگر، نمایان می‌شود… هرقدر خود را بیشتر کسی بدانی و آن ایگو محکم‌تر باشد، از خلاقیت فاصله می‌گیری. خلاقیت، رابطه معکوس با ایگو و “من” دارد، “من”، بزرگ‌ترین توهمی […]

من همانم که هستم   من قابل ستایشم … تو هم … . من ستودنی‌ام… تو هم! یادم باشد که … من می‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو یا شیطان صفت باشم. من می‌توانم تو را دوست داشته یا از تو متنفر باشم. من می‌توانم سکوت کنم، نادان یا دانا باشم. چرا که من یک […]

واژه‌ای به نام من   در آن هنگام که در حال نگریستن به گذشته خود بودم، حقیقتی بی‌هیچ طعمی بر من تداعی شد که تصمیم گرفتم با نوشتن به آن رنگ تصور و خیالی فراتر از زمان و مکانمان ببخشم، رویایی بی انتها. من از گذشته‌ام می‌نویسم از گذشته‌ای که در عین دعوت به آرامش […]

چگونه آغاز کنیم؟   روز ها گذشت و گذشت و من در پی چگونگی آغاز عبارتی بودم، عبارتی به نام چگونگی آغاز. چه بسیار از عمری که در پی چگونه شروع کردن از بین بردم، نگرشی متوهمانه حاصل از این که چگونه آغاز کردن مقدم بر آغاز کردن است. اما اکنون چیزی که می‌دانم این […]

بیش از عمر، زندگی کنیم   روز ها دغدغده‌ام این بود که چگونه می‌توان بیشتر نصیب خود کرد، سهمی بشتر از این دنیا، این که چگونه می‌شود بیش از زمانی که عمر برایمان در نظر گرفته زندگی کنیم. تفاوت من و تو در چیست؟ ارزش ما در این دنیا یکسان است؟ آیا می‌شود از دیگری […]

خود، تنها داور بازی زندگی خود باش   در خلوت خود می‌نوشتم و می‌نوشتم، اصلا برایم اهمیت نداشت که نوشته‌هایم بار معنایی دارند یا خیر، اصلا برایم اهمیت نداشت که نوشته‌هایم مسیر قلم مرا به کدامین سمت خواهند برد، تنها اشتیاقم نوشتن بود و نوشتن، نوشتن درباره زندگی نه معنای آن بلکه خود خود زندگی، […]

تاثیر تصادف بر زندگی اواسط صبح بود صدای بادی که لاله‌های گوشم بوجود آورنده آن بودند را هرگز فراموش نمی‌کنم، بر بلندای کوه قطرات کوچک مه بر گونه‌های سردم می‌زدند و آن‌ها را بی‌حس‌تر و بی‌حس‌تر می‌کردند، باید دستانم را مدام به هم می‌فشردم و گرم می‌کردم تا توان نوشتن با من همراه باشد. زیبایی […]

تاریکی، رنگی همانند سایر رنگ‌ها!   تاریکی رنگی از میان رنگ‌ها، البته اگر بشود آن را رنگ قلمداد کرد. به گمان من تاریکی رنگ نیست، رنگ از چیزی بامعنا زاییده می‌شود چیزی که برای ما قابل درک و فهم است، اما تاریکی بی‌معنا و مفهوم است. این بی‌معنایی به منزله عدم کارایی آن نیست، چرا […]